Van Wanaka naar Te Anau

Om 08.30 vertrok de bus. Iedereen was weer keurig op tijd. Erg prettig. Het was weer een mooie rit waarbij we het landschap steeds weer zagen veranderen. We stopten voor een koffiestop bij de Kawarau Gorge Suspension Bridge, de beroemdste brug van NZ. Deze brug was de eerste commerciële bungeejumpplaats ter wereld. Van onze groep had niemand de behoefte een sprong te wagen, maar het was wel even leuk om te zien hoe anderen wél het lef hadden om te springen.

We reden door naar Queenstown. Omdat onze bus problemen had met het openen en sluiten van de deur zou er hier gewisseld worden van bus. De chauffeur bleef dezelfde. Hij zou ervoor zorgen dat de bagage overgeheveld zou worden in de andere bus, ook de bagage die in de rekken lag. We moesten die op de voorste stoelen leggen en alles werd voor ons geregeld. Lekker makkelijk.

We hadden tot 2 uur de tijd in Queenstown. We besloten met de kabelbaan naar boven te gaan voor een mooi zicht over de omgeving. Het was weer prachtig weer, dus het was genieten boven. Even op het terras een broodje gegeten. We besloten op tijd weer met de kabelbaan naar beneden te gaan, want we wilden ook nog even in Queenstown zelf ronddwalen. Het was er gezellig druk. Vooral aan het meer, Lake Wakatipu, was het heerlijk toeven. Tegen 2 uur was iedereen weer bij het verzamelpunt. Paul kwam aanrijden met zijn nieuwe bus. Alle bagage uit de rekken lag op de voorste stoelen, zodat iedereen het zijne er uit kon vissen. Nou ja, iedereen......... Wij dus niet. Wij misten een tas, waar onze regenjassen en mijn fleecejack in zaten. Ook had Hans er op het laatst zijn vest nog bij ingestopt en een (lege) drinkfles omdat we die in Queenstown niet nodig hadden. Het vermoeden was dat die tas in de andere bus was blijven staan. Het zat in een knalrode tas, hoe konden ze die gemist hebben. Heel vervelend, want juist nu we hier in het zuiden zitten is de kans op regen groter en voor de boottocht van morgen wordt ook aangeraden regenkleding mee te nemen. Ook wordt warme kleding geadviseerd. Ja jammer dan, dat zit ook in die tas. Later blijkt dat ze inderdaad vergeten zijn onze tas over te zetten en dat wij deze in Christchurch terug zullen krijgen. Fijn, maar daar hebben we nu niks aan natuurlijk. Eric biedt mij spontaan zijn poncho aan, die heeft hij over. Erg fijn. Ook René duikt zijn tas in op zoek naar een poncho voor Hans. Ook gevonden. Hans heeft nog een softshell jack in de koffer zitten, dus die heeft iets meer geluk. Ik heb alleen nog een spijkerjasje. Nou ja, ik doe wel een trui van Hans aan. Het zal wel goed komen.

Om kwart over 5 zijn we in Te Anau. We hebben amper tijd om te eten want om kwart voor 7 moeten we alweer verzamelen. We lopen naar het meer, waar de boot ligt voor onze Glowworm (gloeiwormen) Tour. We zijn zeker niet de enigen die hiervoor belangstelling hebben. We varen het meer over naar de plek waar zich de grotten bevinden. Hier worden we in groepjes verdeeld en gaan de grotten in. Het eerste stuk is er weinig ruimte en lopen we gebukt onder de grotten door. Daarna is er wat meer ruimte boven het hoofd, maar moet je weer goed uitkijken voor de rotsen die over het pad hellen. Er stroomt veel water door de grot en dat maakt zoveel lawaai dat we de gids amper kunnen verstaan. Op een gegeven moment ligt er een bootje klaar en vraagt de gids ons om heel erg stil te zijn. We stappen een veredelde roeiboot in. Het is hier hartstikke, maar dan ook echt hartstikke donker. Langzaam glijden we over het water, af en toe hoor je een bonk, want dan stoten we tegen de wand aan. We zien het niet, maar horen het alleen. Het is er dus erg krap. Misschien maar goed dat het hier niet verlicht is, want ik denk dat je er ter plekke claustrofobisch van zou worden. Dan zien we aan het 'plafond' de gloeiwormen. Wat een fascinerend gezicht is dit. We mogen helaas geen foto's maken. Jammer, want dan hadden we kunnen laten zien hoe het er uit ziet. Heel bijzonder. Het lijkt wel of er hele kleine kerstverlichting is opgehangen. We hebben al best wel veel grotten gezien, maar dit is toch echt weer compleet anders. Als we uit de boot stappen lopen we een enigszins verlicht deel van de grot in. Ook wel prettig, na dat aardedonkere deel.

Na afloop krijgen we nog wat beelden te zien van de gloeiwormen en wordt uitgelegd hoe ze hun vislijnen maken waarmee ze insecten vangen. Erg leuk.

Buiten gekomen is het inmiddels gaan schemeren en boffen we met een mooie zonsondergang. De boot ligt alweer klaar om ons terug te brengen. Tegen kwart voor 10 zijn we weer terug in het hotel en taaien we allemaal af. Morgen is er weer een dag.