Doubtful Sound

Waar we gisteravond in de boot stapten, stappen we nu in de bus voor een tocht door het Fiordland Nationaal Park. Niet met onze 'eigen' bus dit keer, want het is een door derden georganiseerde dagexcursie. Frederieke gaat niet mee vandaag, want er is onvoldoende plek, zo kreeg ze te horen. Ze had voor 21 personen gereserveerd, maar kreeg een bevestiging voor 20 personen. Beetje vreemd. Ze is met ons meegelopen naar de opstapplaats om te informeren of er nog annuleringen waren. Die waren er niet. Tja, niet zo leuk, maar het is helaas niet anders.

De bus brengt ons in ca. 20 minuten naar Manapouri. Hier stappen we over op een boot die ons in een uurtje naar de andere kant van Lake Manapouri brengt. Een mooie tocht, met een vriendelijke kapitein die ons van alles en nog wat over het meer en de omgeving vertelt. Het weer is grijs en miezerig, maar hij vertelt ons dat motregen aan het begin van een tocht, door Maori gezien wordt als een voorteken voor een goede reis en behouden terugkeer.

Wanneer we weer vaste grond onder de voeten hebben staat er weer een bus klaar die ons, ook in ongeveer een uurtje, over de Wilmott Pass brengt. We rijden over het duurste stukje asfalt van NZ. Ze hebben er ca. 10 jaar over gedaan om deze weg aan te leggen en al het materiaal etc. moest aangevoerd worden over het water. Omdat dit gebied zo goed als onbewoond is, moesten ook alle arbeiders e.a. van elders komen en deze moesten ook gehuisvest worden. Dit gebeurde o.a. op een soort cruiseschip. Al met al een duur geintje.

Aan de andere kant van de pas ligt weer een boot voor ons klaar die met ons gedurende 3 uur over de Doubtful Sound zal varen. Dit gebied behoort tot de natste gebieden van de wereld. De flora is uniek. De lucht achter ons is dreigend, maar het is prima toeven op het dek. Tot nu toe is het droog. Het is mooi om hier doorheen te varen. We zien watervallen, regenwoud, nevel rond de toppen van de bergen. Prachtig. Aan het eind komen we aan bij open zee. Hier gaat het enorm tekeer. Hoge golven, we worden aardig heen en weer geschud. Maar wat is het mooi. Het helderblauwe opspattende water slaat woest tegen de rotsen. Een pelsrobben kolonie, mét jonkies, ligt op een grote rots die midden in de monding van de Doubtful Sound ligt. Prachtig hier. Maar, al gauw draait het schip en duiken we weer het fjord in. Het wordt nu steeds grijzer en neveliger en later begint het ook te regenen. Gezegd wordt dat je Fiordland niet hebt gezien, tenzij je het in de regen hebt gezien. Maar toch, gezien de 'reputatie' van dit gebied mogen we niet mopperen over het weer. We hebben het echt getroffen. We hebben onze regenkleding gelukkig niet gemist. Als het goed is krijgen we die morgenavond terug.

We maken de reis huiswaarts in omgekeerde volgorde en tegen half 6 zijn we terug in Te Anau. We besluiten dat we gelijk maar even wat gaan eten, dan hebben we de avond voor onszelf. Met Tiny en Jan, Eric en Els en Sandra duiken we een pizzeria in. We krijgen heerlijke pizza's voorgezet en met een lekker biertje of wijntje erbij is het helemaal top. Gezellig om zo met elkaar nog even na te praten over weer een geslaagde dag. Nog even vlug langs de supermarkt en dan terug naar het hotel. We moeten weer koffers pakken, want morgen vertrekken we al om 7 uur voor een hele lange rit naar Christchurch. De reis zit er al bijna op. Wat vliegt de tijd.