Nelson

Op het Zuidereiland stond Paul op ons te wachten met de bus. Een andere chauffeur en een andere bus. Ook hij heeft uren staan wachten, want hij was al bijtijds uit Christchurch vertrokken in de veronderstelling dat wij om een uur of 7/kwart over 7 zouden aankomen, wat dus helaas niet het geval was. Deze bus is groter en dat is wel fijn, want in de andere op het Noordereiland was maar 1 stoel over, dus je kon nooit eens wat meer de ruimte nemen. In deze bus kan dat wel. Er zijn genoeg stoelen over om af en toe alleen op een bankje voor 2 te kunnen zitten. Ook hebben we meer beenruimte. Toppie.

De afvaart van de ferry was nog wat later geworden, waardoor we uiteindelijk pas om kwart óver 2 in het hotel waren. De receptie was gesloten, maar er was afgesproken dat ze de sleutels in onze deuren zouden doen. Frederieke had de kamerindeling doorgekregen. Maar ja, waar waren onze kamers? In het donker moesten we zoeken waar we naar toe moesten. Daar liepen we met onze koffers, foi foi foi. Het is geen hotel met per verdieping alle kamers in de100, 200 etc. De meeste hotels/motels hebben 2 verdiepingen en liggen verspreid over een terrein.

Toen we eindelijk ontdekten waar we naartoe moesten, bleek de voordeur dicht te zitten. Eric ging op onderzoek uit en ontdekte aan de achterkant een open deur. Hij maakte de deur open en zo konden we naar binnen. De lift, waar is de lift. Oh, die is er niet. Dus allemaal sjouwen we met de tassen en koffers de trappen op. Wat waren we blij dat we ons bed in konden duiken. Maar ook in dit geval, niemand kon er iets aan doen dat er problemen met de ferry waren. Dus tja, niet zeuren, gewoon weer verder. Het prettige van deze groep is ook dat iedereen het nogal gelaten accepteert. Geen gezeur. Wel zo fijn.

Om 07.45 vertrok de bus richting het Abel Tasman NP. Om 09.10 waren we bij het vertrekpunt van de boot. Om 09.20 vertrokken we. Wat treffen we het met het weer. Het zonnetje schijnt en de temperatuur is goed. Het waait wel, dus 'buitengaats' gaat het er af en toe heftig aan toe. We maken een prachtige tocht langs de kust, met diverse mooie zandstranden die in kleine baaien gelegen zijn. Op deze stranden worden wandelaars of zonaanbidders afgezet, die 's middags weer met een andere boot terug kunnen. We zien zeehonden op de rotsen liggen die zich weinig tot niets van ons aantrekken. Wat is het hier mooi. Het grootste deel van de groep wordt afgezet op het Tonga Quarry beach. Zij lopen van dit strand, via het bos met rotsachtige bospaadjes, naar Medlands beach om daar later op de dag weer opgepikt te worden. Wij hebben ervoor gekozen afgezet te worden op Anchorage Beach om 's middags op hetzelfde strand weer opgepikt te worden. Wij hoeven nu niet van A naar B te lopen, maar kunnen kiezen uit diverse routes die allemaal weer op dit strand uitkomen. We besluiten de route naar een uitkijkpunt te lopen. Het begin is zo steil, dat we twijfelen of dit wel een goede keus is. Regelmatig stoppen we even en overleggen we of we terug zullen gaan, of doorlopen. We kiezen voor het laatste. We lopen er langer over dan aangegeven stond, maar dat is niet erg, want we hebben de tijd. Onze inspanningen worden beloond met een fraai uitzicht over de baai en het strand. Wat een mooi kleurenpalet. We lopen weer terug naar het strand waar Cor, die niet meegelopen is, een mooi plekje in de schaduw heeft gevonden en wij schuiven bij hem aan. Wat is het hier heerlijk. Even later lopen we naar het strand om even pootje te baden. Met de voeten in het water is de temperatuur prima, maar om erin te gaan zwemmen lokt niet echt. We houden het hierbij. Wanneer het tegen de tijd loopt dat we weer opgepikt zullen worden lopen we naar het punt in de baai waar we afgezet zijn. Het is echter vloed geworden en het stroompje waar we op de heenweg overheen konden stappen is nu een stuk breder en dieper geworden. We kijken of we ergens droog over kunnen komen, maar helaas. Dan maar de schoenen uit en door het water naar de overkant. Ik heb een lange broek aan met strakke pijpen die niet ver omhoog kunnen, dus mijn broek wordt tot aan de knieën nat. Nou ja, dat droogt wel weer. We zien de boot komen, de loopplank wordt uitgeschoven en we gaan aan boord. De rest van de groep zit daar al. We zijn weer compleet.

Weer terug in Kaiteriteri staat de bus weer voor ons klaar om ons terug te brengen naar Nelson. We wippen nog even bij een supermarkt binnen en zijn rond kwart voor 6 in het hotel. We gaan ons even opfrissen en tegen 7 uur lopen we naar het restaurant dat achter het hotel ligt. Bij Smugglers is het gezellig druk. Bijna de hele groep is mee en we zitten gezellig aan een grote stenen tafel met een vuurkorf in het midden. En weer denk ik, wat hebben we toch een geluk dat we met deze groep op pad zijn. Het is weer erg gezellig. Omdat we wat slaap in moeten halen maakt niemand het laat en zoeken we onze kamer op. Nog even facetimen met het thuisfront en nog wat dingetjes doen en dan is het alweer kwart over 11. Toch weer later geworden dan de bedoeling was, dus hoogste tijd om te gaan slapen. Morgen wacht er om 07.15 weer een ontbijtje op ons.