Dag 18. Battambang

Vandaag kunnen we rustig opstarten, want we gaan pas om half 9 weg. We ontmoeten Jay, onze gids in Battambang. Geen bus vandaag, maar er staan een aantal tuk tuk's op ons te wachten. Ons vervoermiddel voor een ritje door Battambang en omgeving. De weggetjes waar we op rijden zijn veelal niet geasfalteerd en we schommelen van links naar rechts en van onder naar boven vanwege alle kuilen en hobbels in de weg. Wel lachen dit.

Na een kwartiertje maken we onze eerste stop voor een 'trein'reisje. We gaan met de bamboetrein. Het grappige is dat wanneer wij daar aankomen, ze de trein nog moeten maken. Eerst worden de wielen op het spoor gelegd en daarna wordt een grote platte plaat er bovenop gelegd. De bodem is van bamboe, vandaar de naam. Er worden matjes opgelegd en een paar kussens en tenslotte wordt er nog een motortje aangehangen en zie daar, de trein is klaar. Per vier stappen we op een 'treinstel'. Wanneer alle delen klaar zijn vertrekken we. Wat is dit leuk! Geweldig. We rijden door het landschap en genieten van de natuur en zien hoe men langs het spoor woont en leeft. Voor tegenliggers op dit tracject is geen plaats, dus we zien hoe iemand zijn bamboetrein ontmantelt en naast het spoor legt om ons allemaal te laten passeren, waarna hij zijn trein weer moet opbouwen, voordat hij verder kan.

We komen bij de highway. Tja, we moeten hier oversteken. Onze bestuuder stapt af en Jay kijkt of het veilig is om over te steken. Gelukkig is het niet zo druk. Zo nodig maant Jay een scooterrijder of automobilist om wat gas terug te nemen, zodat we kunnen oversteken. Heel bijzonder. We rijden verder een stoppen bij rijstvelden waar mensen aan het werk zijn. Hier stappen we uit/af. Onze bamboetrein wordt klaargemaakt voor de terugreis, dat wil zeggen dat ze de trein met de hand weer moeten ' omkeren', althans, het deel waar wij op zitten met de motor. Jay vertelt ons over het zaaien, de groei en het oogsten van rijst. Een soortgelijk verhaal hebben we in Vietnam ook al gehoord, maar aangezien ze in Cambodja ook rijstverbouwen komt dit verhaal nogmaals langs. Dankzij een goed irrigatiesysteem kunnen zie hier tegenwoordig 3x oogsten in plaats van 1x, de zogenaamde 'short term rice'. Dit is natuurlijk goed voor de inkomsten. Het betekent ook dat ze wat hulpmiddelen kunnen aanschaffen en niet alles meer handmatig hoeven te doen. Tijdens het oogsten helpen de buren elkaar. Ze krijgen als dank daarvoor ook een deel van de opbrengst.

We rijden terug en komen ook op de terugweg weer tegenliggers tegen. Zij staan naast het spoor om ons door te laten. Heel bijzonder dit. Een bijzonder leuke ervaring.

We stappen weer in onze tuk tuk's en rijden over allerlei landweggetjes verder. We maken een stop bij een familie die langs de weg een 'lekkernij' maken en verkopen. In een bamboekoker wordt kleefrijst gedaan met kokosmelk, bonen en suiker. De koker wordt dichtgemaakt met bamboeblad. Dit wordt op een vuur verhit. Als het klaar is, moet de bamboe even afkoelen en daarna wordt de zwart geblakerde buitenkant zorgvuldig verwijderd. Wat nu overblijft is makkelijk te pellen (als een banaan), waarna je de lekkernij kunt eten. We proeven het allemaal en de meningen zijn verdeeld of het nu echt lekker is of niet. Wat mij betreft, het smaakt wel, maar ik kan niet zeggen dat ik het zo lekker vind.

Er tegenover ligt een oude boeddhistische tempel die we nog even gaan bekijken. Jay vertelt ons iets meer over het Boeddhisme in Cambodja. Op het tempelcomplex staat een nieuwe tempel, begin 21e eeuw gemaakt, en een oudere die dateert uit de 19e eeuw. Er staan ook veel stoepa's. Hoe meer geld, hoe groter en fraaier de stoepa. Opvallend is dat overal staat wie iets gedoneerd heeft voor de bouw van iets en hoeveel, bv. $59 voor een lantaarnpaal. Ik kan het Cambodjaanse schrift niet lezen, maar volgens mij staat de naam erbij van diegene die dit gedoneerd heeft. Alles voor een beter (volgend) leven na de dood.

We stappen weer in de tuk tuk's en vervolgen onze tocht. Het bevalt ons wel. Er is veel te zien, je wordt eenvoudig over kleine weggetjes van A naar B gebracht en het windje maakt dat je niet zoveel last van de warmte hebt.

We bezoeken nog 3 families. De eerste maakt rijstvellen voor loempiaatjes. We hebben iets soortgelijks in Vietnam gezien. Daarna rijden we door naar een 'bananenfamilie'. De bananen zijn hier ca. 10 cm groot, oftewel klein dus. Van deze bananen worden lekkernijen gemaakt, zoals al dan niet gezoete bananenchips, banaan in een soort geroosterde rijst,gedroogde banaan of banaan van de BBQ. We kopen een zakje bananenchips en daarmee maken we weer een familie blij. Tenslotte stoppen we bij een familie die rijstwijn maken. Ook hier zien we weer de slang in de wijn zitten, brrrr, maar er staat ook een pot waar fruit bij in zit. Een 'ladies wine', met een lager alcohol percentage. Ik heb het geproefd, maar het is aan mij niet besteed. Doe mij maar een Tia Maria of zo. Aan de sterkere varianten en de 'snake wine' waag ik mij maar niet. Hans ook niet trouwens.

De tuk tuk's brengen ons naar het hotel voor een plaspauze. Onderweg was daar niet echt de gelegenheid voor, of het was niet aan te raden......

Twintig minuten later stappen we in en rijden we naar ons lunchadres. Geen idee waar we heen gaan. De straatjes worden steeds smaller, het zijn bijna steegjes. Als we stoppen zien we geen restaurant. Carl en Jay wijzen ons waar we naar binnen moeten en er wordt ons gevraagd of we de schoenen uit willen doen. Wij zijn bij mensen thuis! Wat leuk. We lopen een paar trappen op en komen uit op een dakterras. Wat leuk is dit. De bewoners zijn vrienden van Carl. Carl heeft zelf 17 jaar in Cambodja gewoond en hij kent hen nog vanuit zijn backpackers tijd. Wat we voorgeschoteld krijgen aan eten is echt geweldig. Gefrituurde aubergines die je moet dippen in een pepersausje, vis amok (een visspecialiteit van Cambodja), een gerecht van vlees met ananas en en schaal met stukjes groente. Uiteraard ontbreekt de rijst niet. Het dessert bestaat uit longan, banaantjes en mangosteen of ook wel mangistan genoemd. Deze laatste vrucht wordt wel de koningin van de vruchten genoemd. Hij is ongeveer net zo groot als een flinke mandarijn. De smaak is friszoet. Erg lekker. Na afloop hoor ik menigeen zeggen dat dit de lekkerste lunch was tot nu toe. Ik denk dat dat inderdaad wel eens zo zou kunnen zijn.

De tuk tuk's brengen ons terug naar het hotel voor wat vrije tijd. Om 5 uur hebben we nog een uitstapje naar de vleermuizengrot. Een paar blijven er in het hotel (te moe, bang voor vleermuizen, of....?). Ook hier gaan we met de tuk tuk's naar toe. Ik vind dat wel prettig, je bent buiten, dicht bij 'je omgeving' en je hebt niet zoveel last van de warmte door het windje wat er waait als je rijdt. in de bus hebben we natuurlijk airco, maar toch, dit is leuker. Het is 40 minuten rijden horen we van Carl. Zodra we de stad uit zijn en de uitlaatgassen minder worden, kunnen we ons weer vergapen aan alles wat er zoal langs de weg te zien is. Dat is best veel. De huizen, soms nieuw en verzorgd, maar vaker armoedig en rommelig. De kippen die loslopen, de grote hoeveelheid honden langs de weg. De haast oneindige rij 'winkeltjes' of wat er voor moet doorgaan. De combinatie van wat mensen verkopen is soms heel bijzonder, bv. eten en benzine. De benzine zit dan in al eerder gebruikte plastic (water)flessen of iets dergelijks. In Nederland zou dit nooit mogen. Er zijn ook heel veel kleine kraampjes/karretjes waar allerlei soorten eigengemaakt voedsel wordt verkocht. We stoppen onderweg bij een van die kraampjes. We zien een mevrouw iets klaarmaken boven een soort BBQ-vuurtje. Jay vertelt ons dat dit ratten zijn en dat het een lekkernij is voor de Cambodjanen. Er stopt iemand op een scooter en die laat 4 ratten inpakken om thuis op te eten. Oké........ De ratten worden in de rijstvelden gevangen en Jay zegt lachend dat het dus biologisch voedsel is en ze niet van een fokkerij komen. Tja, het zal. Hij laat 1 rat in stukjes snijden en vraagt wie het wil proeven. Monique wil wel. Willy en Gert Jan ook wel, zij proberen altijd alles volgens mij. Volgens Jay smaakt het naar kip. Ik lust wel graag kip......ik besluit het ook te proeven. Een heeeel klein stukje. Hans doet ook mee. Als je er niet bij nadenkt wat je eet, dan smaakt het eigenlijk niet eens verkeerd. Het is een beetje knapperig en doet mij aan spareribs denken. Maar het is niet zo dat we er meer van willen eten.[e-1f609] Maar toch, we hebben het geproefd. Jay staat te smullen van wat er over blijft en wil de rest graag meenemen.[e-1f605]

We rijden verder en komen op een gegeven moment ergens waar het lijkt also er iets feestelijks te doen is. Er ziten allemaal mensen aan de weg op plastic stoeltjes en aan de andere kant van de weg staan allemaal kraampjes met voedsel en drinken. Het blijkt dat we aangekomen zijn bij de vleermuizengrot bij Phnom Sampou. Wat een happening is dit. Hele families zitten er. Best grappig om te zien. Jay heeft stoelen gereserveerd en we zitten eersterang. Dat heeft hij goed geregeld. Pal voor de opening van de grot.

Jay brengt ons wat drinken en trakteert ons op een soort kroepoek, maar dan gemaakt van rijst en suiker.

Op de kalkstenen rots zienlinks van de ingang van de vleermuizengrot 3 afbeeldingen van Boeddha. De eerste is die van een jonge Boeddha. De tweede is die van de 'verlichte' Boeddha en de 3e is van Boeddha die overgaat naar Nirvana.

Rond zonsondergang verlaten miljoenen vleermuizen in een lange sliert de grot en vliegen allemaal dezelfde kant op. Omdat het al behoorlijk schemert is het lastig om te fotograferen, maar dat is dan jammer maar helaas. Op de vraag hoe lang dat uitvliegen meestal duurt, vertelt Jay dat het soms wel 40 minuten tot een uur kan duren voordat de laatsten eruit zijn. Heel bijzonder.

We stappen weer in de tuk tuk en rijden in het donker terug naar het hotel. We moeten nog eten, maar hebben niet zoveel trek. We besluiten naar de rivier te lopen om te kijken of we daar wat kunnen vinden. We zien een soort pizzeria waar veel mensen zitten. Dan is het vast goed eten daar. We bestellen allebei spaghetti. Het zijn kleine porties en dat is helemaal prima. Meer dan genoeg voor nu. Het smaakt ons goed. We lopen weer terug naar het hotel. We maken het niet zo laat vandaag. We gaan de koffer weer inpakken want morgen vertrekken we naar Siem Reap, de laatste plaats die we aandoen voordat we weer naar Nederland vertrekken. Nog maar even goed genieten de komende dagen, want voor we hetweten zitten we in het vliegtuig naar huis.