Dag 17. Van Phnom Penh naar Battambang

05.30 de wekker, 07.00 in de bus. Zoals gewoonlijk was iedereen weer keurig op tijd. We rijden naar Oudong. Om 8 uur bereiken we onze eerste bestemming.

Oudong is bijna 250 jaar lang, tot 1866, de koninklijke residentie en hoofdstad van Cambodja geweest. De gebouwen waren destijds voornamelijk gebouwd van hout en dat is de reden dat er weinig meer over is gebleven van de oude stad. Op de top van de heuvel staan stoepa's, waar een aantal Khmer koningen liggen. De groep splitst zich op. Een deel van de groep blijft beneden en een deel, waaronder Hans, beklimt de heuvel. Onderweg komen ze de eerste stoepa tegen. Drie anderen staan boven op de top. De stoepa's zijn nog in goede staat. Vanaf de top heb je een prachtig uitzicht over de omgeving en is te zien dat er fraaie gebouwen en tempels staan in de huidige stad Oudong.

Beneden aan de heuvel ligt een grote markt, die zo vroeg op de morgen nog niet echt op gang is gekomen. De kramen worden nog ingericht. De markt is ook niet zozeer voor de toeristen, maar meer voor de Cambodjanen zelf, die hier vaak in grote getale naar toe komen om te offeren. Ik struin wat door de straatjes en zie hoe men hier werkt, woont en leeft. Een hele andere wereld dan wat wij gewend zijn. Kinderen komen weer naar me toe voor een high five, maar ook om geld te vragen. Ik maak wat foto's en geef ze wat. Ik zal niet zeggen dat ze ongelukkig zijn, maar ze hebben niet veel en van Carl begreep ik ook dat elke dollar of riel (Cambodjaanse munt) welkom is.

Om 9 uur rijden we verder. We rijden naar Kampong Chhnang. Chhnang betekent aardewerk in Khmer. We maken hier per tuk tuk een ritje door de omgeving. Wat zijn de koeien die hier lopen toch verschrikkelijk mager. Daar zit niet veel vlees aan. We zien ook hier paalwoningen staan. Men leeft vooral onder de woning en gaat alleen naar boven om tv te kijken en te slapen. Ze maken dan ook niet veel werk van de inrichting. Dat is niet zo belangrijk. We maken onderweg een stop bij een familie die zelf (kook)potten maakt en suikerpalmen op het erf heeft staan om palmwijn en palmsuiker van te maken.

De heer des huizes is net bezig caramel te maken. Er ligt een grote ijzeren schaal op een vuurtje en hij is, al roerend, bezig van palmsuiker caramel te maken. Hij moet blijven roeren, anders wordt de caramel hard. We mogen proeven en het smaakt heerlijk zoet. Wanneer de caramel de gewenst dikte heeft wordt het in potjes gedaan. Deze caramel is maanden lang houdbaar en wordt in veel gerechten en baksels gebruikt.

Hij loopt vervolgens naar een suikerpalm en laat zien hoe hij in een snel tempo, langs een bamboestok, tot boven in de boom klimt. Hij hangt kleine emmertjes van bamboe in de boom waar het sap van de suikerpalm in opgevangen kan worden. Nadat hij een plakje van de (vrouwelijke) bloem heeft afgesneden gaat het sap lekken. Het opgevangen sap wordt vervolgens verwerkt tot bijvoorbeeld caramel wat we net hebben gezien.

De vrouw des huizes laat ons zien hoe de (kook)potten worden gemaakt. Het gaat in 3 fases. Eerst wordt de ruwe klei gekneed en wordt er een rechte vaas van gemaakt, dit moet en poosje drogen, waarna de hals gevormd wordt en de vaas meer rondingen krijgt. In de laatste fase wordt de bodem erin gemaakt. Ze is er erg handig in. Leuk om te zien. We kopen een kleinigheidje om de familie te ondersteunen.

We rijden verder en stoppen in Krokor voor een lunch. We zitten voor mijn gevoel in 'the middle of nowhere'. Volgens Carl maken we hier kennis met de authentieke Cambodjaanse keuken. De ''spare ribs' waar hij het over had blijken veel kleiner te zijn dan we gewend zijn. Het zijn stukjes van 2,5 - 3 cm max en er zit nauwelijks vlees aan. Het ziet er ook niet echt aantrekkelijk uit, maar ik besluit het toch te proeven. Het vlees is krokant en de smaak is goed. Dat valt dus niet tegen. De curry die op tafel wordt gezet en die ik (en anderen) over de rijst gooi, blijkt soep te zijn. Oh oké. Sorry. Het smaakt niet verkeerd. Het gerecht met gember en kip is vrij pittig, de noedels zijn lekker. Al met al kan ik zeggen dat ik niet alles even lekker vind, maar het is zeker niet slecht. We nemen nog even een kijkje bij de krokodillen die in de tuin (achter een muurtje) liggen. Wat ze daar doen? Ze wordenvetgemest om het vlees te kunnen eten.

We vervolgen onze reis en rijden naar Battambang, de eindbestemming van vandaag. Tegen 4 uur komen we aan bij het hotel. Hier nemen we afscheid van Wichet. Morgen krijgen we een andere gids. We zijn weer vrij om te gaan en te staan waar we willen.

Rond 5 uur lopen we naar de historische wijk van Battambang en slenteren wat door de straatjes. De straten zijn hier niet geasfalteerd of bestraat, maar bestaan meer uit kiezels en zand. Het is dan ook best stoffig overal. Bij Vintage stoppen we voor een drankje, een tip van Carl. We zien dat er hier nog een aantal van de groep zitten. Later schuiven er nog meer aan. Wat luisteren we toch goed naar onze gids. Maar ja, waarom zou je verder zoeken als alles voor ons 'nieuw' is en hij zegt dat het hier goed is. Dat geldt ook voor de eetgelegenheden. We volgen vaak Carls advies op, omdat we dan weten dat de hygiene oké is. Wel zo prettig. Rond half 7 gaan we op zoek naar een restaurant en belanden ook nu bij een tip van Carl. We zitten net als ernog twee van de groep aan komen lopen. We eten gezellig met zijn vieren.

We lopen langs de rivier terug naar ons hotel. Het is nog steeds warm buiten. Gelukkig hebben we airco in het hotel. Morgen een dagje Battambang en omgeving. Benieuwd wat we weer te zien krijgen.