Dag 9. Van Hué naar Hoi An

Om 7 uur de wake up call. Het was gisteravond kwart over 12 geworden voordat we gingen slapen en dan zijn de nachten met zo'n intensief programma toch te kort merk ik. Binnenkort maar even wat vrije tijd pakken. Volgens mij kan dat in Hoi An want daar zijn we 2 nachten en hebben dus meer tijd om alles te zien.

Na het ontbijt rijden we weg uit Hué, op weg naar Hoi An. We genieten van het mooie uitzicht. We rijden door de bergen en langs de Zuid Chinese zee. Onze eerste stop is bij een lagune waar oesterkwekerijen zitten. Hiervoor worden scooterbanden in het water gelegd waar de oesters zich aan vast 'klemmen' en kunnen groeien. De banden worden met en bootje uit het water gevist en naar land gebracht. De band wordt opgehangen en de oesters worden er van afgeslagen. Er ziten er heel wat op 1 band. Mooi om te zien.

We rijden door naar de Hai Van pas, oftewel de wolkenpas. Wanneer je de pas bent gepasseerd dan kom je in het tropische klimaat zo vertelt Carl ons. Het weer is inderdaad zonnig en we merken al gauw dat de temperatuur inderdaad hoger ligt. We hebben een fraai uitzicht vanaf de pas en er worden dan ook veel foto's gemaakt. We zien Danang in de verte al liggen. Danang ligt aan een brede beschutte baai aan de monding van de Han (rivier).

Danang is bekend vanwege de Drakenbrug. We stoppen hier voor een foto. Deze brug heeft een lengte van 666 meter en is gebouwd in de vorm van een draak. De brug is 's avonds verlicht met wisselende kleuren en in het weekend spuit en spuwt de imposante sculptuur van de drakenkop water en vuur.

Bij Danang ligt China Beach. Dit was het surfparadijs van de Amerikaanse soldaten tijdens de Vietnam oorlog. De kuststrook wordt in hoog tempo ontwikkeld als toeristische zone. Overal verrijzen enorme complexen van dure resorts en appartementen.

We rijden Hoi An binnen. We stoppen voor de lunch en lopen het laatste stukje want de straatjes zijn te smal voor de bus. Na weer en heerlijke lunch lopen we naar het hotel. We krijgen de sleutel van de kamer en hebben even de tijd om ons op te frissen voordat we aan en wandeling door Hoi An beginnen. Onze kamer ligt op de bovenste verdieping en achter in de gang. Verder weg kan bijna niet. De kamer is heel mooi en ruim, echt top. We ontdekken dat we een 'spannende' badkamer hebben, want 1 wand is helemaal van glas en je kijkt vanuit de kamer zo de badkamer in. Je kunt elkaar dus zien douchen en naar het toilet zien gaan. Uh........ik kan niet zeggen dat ik daar op zit te wachten. We ontdekken een rolgordijn om de badkamer mee af te schermen.

De gordijnen zijn gesloten. Ik loop ernaar toe en schuif de gordijnen open in de verwachting naar buiten te kunnen kijken. Er verschijnt een enorm groot raam, ook weer net als in de badkamer, van links naar rechts en van boven tot onder glas. Maar, we zien geen buitenlucht, maar een gang. Huh..... Hier kunnen dus mensen lopen..... Ik loop de kamer uit naar de gang en kijk naar binnen. Hoewel de vitrage nog helemaal dicht is zie ik Hans op bed liggen en kan ik ook zo de badkamer in kijken. Vreemd. Heel vreemd. Dat wordt dus de gordijnen dichthouden. Dit geeft wel een beetje opgesloten gevoel. Ik informeer bij de receptie of er een andere kamer (met uitzicht) beschikbaar is, maar het hotel zit helemal vol. Onze gidsen moeten zelfs uitwijken naar een ander hotel. Tja, wat doe je er aan.

Om half 4 verzamelen we in de lobby voor een wandeling door Hoi An. Hoi An ligt aan de oever van de Thu-Bon rivier. De bevolking bestaat voor een deel uit Vietnamezen van Chinese afkomst die hun stempel op de stad hebben gedrukt. Interessant is vooral het oude centrum dat langs de rivier ligt.

Wat is dit een gezellig stadje. Het is net een openluchtmuseum. Kleine straatjes, veel gekleurde lampions en gezellige winkeltjes. Heel veel winkeltjes. Echt heel veel.... We komen bij de beroemde Japanse brug. Dit is een overdekte brug die echter nu gerestaureerd wordt, dus daar zien we niet veel van. We lopen langs de rivier. Thanh vertelt dat Hoi An bijna jaarlijks getroffen wordt door wateroverlast van de rivier. Meestal in november. De pakhuizen en monumenten aan de rivier lopen daarbij onder water. Het water komt vaak tot aan de bovenverdieping. Soms staat de begane grond een week lang blank. Alleen dankzij de duurzame materialen waaruit de gebouwen zijn opgetrokken hebben de monumenten de tand des tijds en het natuurgeweld weten te weerstaan.

We bezoeken een oud koopmanshuis. Het is hier zo druk dat we de uitleg van een vriendelijke Vietnamese dame nauwelijks kunnen verstaan. Jammer, want het ziet er allemaal mooi en authentiek uit.

We vervolgen onze route en komen bij een Chinese tempel, de Hoi Quan Phuc Kien. Dit is de plaats waar de Chinese Phuc Kien gemeenschap van Hoi An haar voorouders vereerd. De tempel bestaat uit meerdere vertrekken. Het achterste deel heeft een altaar met de beelden van de zes familiehoofden en hun nazaten. Ook staat er een beeld van de god van de voorspoed en van 12 vroedvrouwen met een kind in de armen, het symbool van devruchtbaarheid.

We lopen verder door de smalle straatjes en belanden in een naaiatelier waar je binnen 24 uur een jurk, blouse, broek of compleet pak kunt laten maken. We krijgen korting......[e-1f609]

We gaan terug naar het hotel waar het Happy Hour is en drinken eerst wat om een beetje bij te komen van alle drukte. Tegen half 8 lopen we weer naar het oude centrum om wat te gaan eten. We belanden bij chops en eten een broodje hamburger. Heerlijk na al die rijst. Een jongeman speelt gitaar en zingt er bij. Het kan slechter.

Na het eten lopen we naar de rivier. Het is hier en drukte van belang. Overal hangen lampions en er varen allemaal bootjes met lampionnen op de rivier met mensen die een mandje met een brandend kaarsje erin op het water laten drijven en daarbij een wens mogen doen. Aan de overkant van de rivier klinkt gezellige live muziek. We steken de brug over en komen op de night market. Ook hier veel brandende lampions, drukte en kraampjes waar je van alles kunt kopen. Wel veel van hetzelfde. We scharrelen wat rond en besluiten terug te lopen naar het hotel. Morgen is een vrije dag, maar wij gaan met een klein groepje naar de My Son tempels. Half 8 vertrekken, dus weer vroeg op. Op tijd naar bed dus.