Dag 11. Van Hoi An naar Saigon

Om half 6 de wakeup call, 06.15 ontbijt en 06.45 in de bus. Het was dus weer een vroegertje. We rijden naar de luchthaven van Danang voor onze vlucht, de VN 109, naar Saigon. In 1975, na de vereniging van Noord- en Zuid-Vietnam, is Saigon omgedoopt tot Ho Chi Minh City. In de praktijk echter heeft iedereen het nog over Saigon. Daar hou ik het dan ook maar bij.

De VN 109 vertrekt om 09.15 en verloopt zonder problemen. Wij zijn de 'hekkesluiters' in het vliegtuig. Links heb je 43 rijen, rechts 44 en wij zitten op rij 44. Voordeel is wel dat wij waarschijnlijk de enigen zijn met een vrije stoel. Dat is wel prettig, want Hans zit bijna klem met zijn benen en nu kan hij ze en beetje schuin wegsteken. Om10.45 landen we in Saigon. De koffers zijn er al vlot en daarna lopen we achter Thanh aan naar de VIP-bus. We doen het niet voor minder.

We rijden naar Saigon voor een rondrit door het centrum. Carl vertelt weer het e.e.a. over de stad en attendeert ons op dingen die interessant of leuk kunnen zijn om in onze 'vrije tijd' naar toe te gaan. We stoppen bij het beeld van Thich Quang Duc. Dit beeld staat bij de kruising waar deze Vietnamese monnik zich in 1963 in brand heeft gestoken, als protest tegen de discriminatie van Boeddhistische monniken door het door de VS gesteunde Zuid-Vietnamese regime. Dit gebeurde wel vaker, maar dit werd altijd uit het nieuws gehouden, maar in dit geval lukte dat niet en de beelden van dit protest gingen destijds de hele wereld over.

We rijden naar ons lunchadres, een bijzondere locatie. De 'voordeur' is een garagedeur die openstaat en er ligt kunstgras op de vloer. Links staan een aantal scooters geparkeerd. Dan lopen we het daadwerkelijke restaurant binnen en lopen door naar boven naar een gezellig aangeklede ruimte (maar niet heus). Het is er wel schoon, dus dat is een grote plus. Het eten smaakt goed, hoewel bij een deel van de groep de kip niet gaar blijkt te zijn, en dat kan natuurlijk niet. Het toetje bestaat uit handgemaakte yoghurt en een sterappel. Niemand heeft deze vrucht eerder gegeten en de naam van de vrucht moet dan ook opgezocht worden. Het is een vrucht die groeit in Centraal- en Zuid-Vietnam. De vrucht is min of meer rond met een groen/paarse kleur. Pas als je de vrucht open snijdt begrijp je waarom deze stervrucht heet. Het witte vruchtvlees lijkt op een ster. Hij smaakt goed. Al met al geen slechte lunch, maar of ze hier met een volgende rondreis weer naar toe gaan betwijfel ik.

We stappen weer in de bus en rijden voor een bezoek aan het Oorlogsmuseum. Door sommigen afgedaan als anti-Amerikaanse propaganda, geeft het museum niettemin een schokkend beeld van de gruweldaden die tijdens de Vietnamoorlog zijn gepleegd. Dat de betrekkingen met VS zijn verbeterd blijkt uit de naamswijziging van dit museum. Aanvankelijk heette het het Museum van Amerikaanse Oorlogsmisdaden, daarna Museum van oorlogsmisdaden en nu heet het het Oorlogsmuseum. In het museum hangen foto's die destijds de wereldpers haalden: de Viet-Congstrijder die uit een helicopter wordt gegooid, de slachtoffers van aanvallen met fosfor en napalm en het uitmoorden van het dorp My Lai. Ik heb moeite met het bekijken van deze gruweldaden die helaas echt gebeurd zijn. De misvormde kinderen die destijds geboren zijn, doen je je afvragen hoe dit ooit heeft kunnen gebeuren. Verschrikkelijk. Het grijpt me zo aan, dat ik de rest van het museum slechts vluchtig bekijk en ik moet daarna eerst even 'bijkomen'.

We vervolgen onze rondrit en rijden langs het Paleis van de Hereniging. Op 30 april 1975 droeg generaal Minh, die 2 dagen daarvoor tot staatshoofd was benoemd omdat de vorige was gevlucht, de macht over aan de Noord-Vietnamese troepen. De Noord-Vietnamese commandant sprak daarop de historische woorden: U kunt niet overdragen wat u niet bezit.

We rijden langs de 'Notre Dame' van Saigon die helaas in de steigers staat. Er tegenover staat het imposante hoofdpostkantoor. Dit gebouw werd tussen 1886 en 1891 in Franse stijl gebouwd. Binnen valt het dak van ijzer en glas op, in de vorm van een halve cilinder. Tegen de achterwand hangt een enorm schilderij van Ho Chi Minh.

Rond 4 uur zijn we bij het hotel. Onze kamer ziet er prachtig uit. Het lijkt wel alsof de bedden steeds groter worden. We kunnen even relaxen, want de rest van de dag zijn we vrij. Om 18.00 uur heben we met een aantal afgesproken in de lobby van het hotel omgezamenlijk te gaan eten. We kiezen voor de Koreaanse BBQ. Nou, dat is een uitdaging. De menukaart is nogal ingewikkeld en niemand is echt bekend met Koreaans eten. We zijn zeker 20 minuten bezig geweest met het uitzoeken van het eten. Vier van ons kiezen voor een complete Koreaanse BBQ. Als ik zie wat daar op tafel komt ben ik blij dat wij daar niet voor gekozen hebben. Wat veel, wat veel en bovendien ziet het er in mijn ogen allemaal een beetje vet en vreemd uit. De rest van ons (nog 8) kiezen voor a la carte. Ook dat is zo eenvoudig nog niet. We krijgen sla die we niet besteld hebben, komkommer reepjes in een hete (lees 'hot') saus die we niet besteld hebben, er wordt een of ander groenteprutje op de BBQ gelegd dat we niet besteld hebben..........Afijn, blijkbaar hoort zoiets er bij, want de groente werd later steeds aangevuld. We hoeven niet zelf met de BBQ aan de slag, maar dat wordt voor ons gedaan. We vragen om een mes om het vlees te snijden, maar messen hebben ze niet. Ze komt de stukjes vlees knippen. Tja, dat kan ook natuurlijk. Ik vind niet alles even lekker, maar er zit wel wat bij wat smaakt gelukkig. Laten we zeggen dat het voor de meeste van ons 'een bijzondere ervaring' was. [e-1f605]

Na het eten lopen we naar de Opera waar de bussen staan voor en citytour by night. Na wat gedoe over de kaartjes (die moet je eerst ergens anders kopen) zitten we mooi boven in de dubbeldekker. De temperatuur was overdag in Saigon zo'n 32 graden en nu, om 8 uur 's avonds, is het nog heerlijk weer en met een beetje wind erbij is het goed toeven in de bus. Veel gebouwen zijn verlicht en het is leuk om de stad ook op deze manier te zien. Toch weer heel anders dan overdag. Tegen kwart over 9 zijn we terug in het hotel. We nemen nog en drankje mee naar de kamer en vinden het weer mooi geweest voor vandaag. Morgen moeten we er weer bijtijds uit vanwege een excursie, dus maar eens en keertje op tijd gaan slapen. Dat lukt ons niet altijd, dus nu moet het er maar een keer van komen.